धूपआरती- सूर्यास्त के समय

सूर्यास्ताच्या वेली (धूप आरती )

1. आरती

आरती साईबाबा । सौख्यदातार जीवा । चरणरजातला ।

घावा दासां विसांवा, भक्तां विसांवा ।। आ. धु. ।।

जाळुनियां अनंग । स्वरुपरुपीं राहे दंग । मुमुक्षुजनां दावी ।

निज डोळां श्री रंग ।। आ0 ।। 1 ।।

जया मनी जैसा भाव । तया तैसा अनुभव । दाविसी दयाघना ।

ऐसी तुझी ही माव ।। आ0 ।। 2 ।।

तुमचें नाम ध्यातां । हरे संसृतिव्यथा । अगाध तव करणी ।

मार्ग दाविसी अनाथा ।। आ0 ।। 3 ।।

कलियुगीं अवतार । सगुणब्रहम साचार । अवतीर्ण झालसे ।

स्वामी दत्त दिगंबर ।। द0 ।। आ0 ।। 4 ।।

आठां दिवसां गुरुवारीं । भक्त करिती वारी । प्रभुपद पहावया ।

भवभय निवारी ।। आ0 ।। 5 ।।

माझा निजद्रव्यठेवा । तव चरणरजसेवा मागणें हेंचि आतां ।

तुम्हां देवाधिदेवा ।। आ0 ।। 6 ।।

इच्छित दीन चातक । निर्मल तोय निज सुख ।

पाजावें माधवा या । सांभाळ निज आपुली भाक ।। आ0 ।। 7 ।।

अभंग

शिरडी माझें पंढरपुर । साईबाबा रमावर ।। 1 ।।

शुद्घ बक्ती चंद्रभागा । भाव पुंडलीक जागा ।। 2 ।।

या हो या हो अवघे जन । करा बाबांसी वंदन ।। 3 ।।

गणू म्हणे बाबा साई । धांव पाव माझे आई ।। 4 ।।

नमन

घालीन लोटांगण, वंदीन चरण, डोळयांनीं पाहीन रुप तुझें ।।

प्रेमें आलिंगिन, आनंदें पूजिन, भावें ओंवाळिन म्हणे नामा ।। 1 ।।

त्वमेव माता च पिता त्वमेव, त्वमेव बेधुश्च सखा त्वमेव ।।

त्वमेव विघा द्रविणं त्वमेव, त्वमेव सर्व मम देव देव ।। 2 ।।

कायेन वाचा मनसेंद्रियैर्वा, बुद्घयात्मना वा प्रकृतिस्वभावात् ।

करोति यघत्सकलं परस्मै, नारायणायेति समर्पयामि ।। 3 ।।

अच्युतं केशवं रामनारायणं, कृष्णदामोदरं वासुदेवं हरिम् ।।

श्रीधरं माधवं गोपिकावल्लभं, जानकीनायकं रामचन्द्र भजे ।। 4 ।।

नमस्कारन

हरे राम हरे राम राम राम हरे हरे ।

हरे कृष्ण हरे कृष्ण कृष्ण कृष्ण हरे हरे (इति त्रिवार)

नमस्कारश्टक

अनंता तुला तें कसें रे स्तवावें । अनंता तुला तें कसें रे नमावें ।

अनंत मुखांचा शिणे शेष गातां । नमस्कार साष्टांग श्री साईनाथा ।। 1 ।।

स्मरावें मनीं त्वत्पदां नित्य भावें । उरावें तरी भक्तिसाठीं स्वभावें ।।

तरावें जगा तारुनी मायताता । नमस्कार0 ।। 2 ।।

वसे जो सदा दावया संतलीला । दिसे अज्ञ लोकांपरी जो जनांला ।।

परी अंतरीं ज्ञान कैवल्यदाता । नमस्कार0 ।। 3 ।।

बरा लाधला जन्म हा मानवाचा । नरा सार्थका साधनीभूत साचा ।।

धरुं साइप्रेमा गळाया अहंता । नमस्कार0 ।। 4 ।।

धरावें करीं सान अल्पज्ञ बाला । करावें अम्हां धन्य चुंबोनि गाला ।।

मुखीं घाल प्रेमें खरा ग्रास आतां । नमस्कार 0 ।। 5 ।।

सुरादीक ज्यांच्या पदा वंदिताती । शुकादीक जयांतें समान्तव देती ।।

प्रयागादि तीर्थें पदीं नम्र होतां ।। नमस्कार0 ।। 6 ।।

तुझ्या ज्यां पदा पाहतां गोपबाली । सदा रंगली चित्वस्वरुपीं मिळाली ।।

करी रास क्रीडा सवें कृष्णनाथा । नमस्कार0 ।। 7 ।।

तुला मागतों मागणें एक घावें । करा जोड़ितों दीन अत्यंत भावें ।।

भवीं मोहनीराज हा तारि आतां । नमस्कार साष्टांग श्री साइनाथा ।। 8 ।।

प्रार्थना,

ऐसा यई बा । साई दिगंबरा । अक्षयरुप अवतारा ।

सर्वहि व्यापक तूं । श्रुतिसारा । अनुसयाडत्रिकुमारा ।। धु0 ।।

काशी स्नान जप, प्रतिदिवशीं । कोल्हापुर भिक्षेसी ।

निर्मल नदि तुंग, जल प्राशी । निद्रा माहुर देशीं ।। ऐ0 ।। 1 ।।

झोळी लोंबतसे वामकरीं । त्रिशूल-डमरु-धारी ।

भक्तां वरद सदा सुखकारी । देशील मुक्ती चारी ।। ऐ0 ।। 2 ।।

पायीं पादुका जपमाला कमंडलू मृगछाला । धारण करिशी बा ।

नागजटा मुगुट शोभतो माथां ।। ऐ0 ।। 3 ।।

तत्पर तुझ्या या जे ध्यानीं । अक्षय त्यांचे सदनीं ।

लक्ष्मी वास करी दिनरजनीं । रक्षिसि संकट वारुनि ।। ऐ0 ।। 4 ।।

या परिध्यान तुझें गुरुराया । दृश्य करीं नयनां या ।

पूर्णानंदसुखें ही काया । लाविसि हरिगुण गाया ।। ऐ0 ।। 5 ।।

श्री साईनाथमहिम्नस्तोत्रम्,

सदा सत्स्वरुपं चिदानंदकंदं, जगत्संभवस्थानसंहारहेतुम् ।

स्वबक्तेच्छया मानुषं दर्शयंतं, नमामीश्वरं सदगुरुसाइनाथम् ।। 1 ।।

भवध्वांतविध्वंसमार्तडमीडयं, मनोवागतीतं मुनीध्र्यानगम्यम् ।

जगदव्यापकं निर्मलं निर्गुणं त्वां, नामामी 0 ।। 2 ।।

भवांभोधिमग्नार्दितानां जनानां, स्वपादश्रितानां ।

स्वभक्तिप्रियाणाम् । सुमद्घारणार्थ कलौ संभवंतं नमामी 0 ।। 3 ।।

सदा निंबवृक्षस्य मूलाधिवासात्सुधासाविणं तित्तमप्यप्रियं तम् ।

तरुं कल्पवृक्षाधिकं साधयंतं, नमामी ।। 4 ।।

सदा कल्पवृक्षस्य तस्याधिमूले भवद्घावबुद्घया सपर्यादिसेवाम् ।

नृणां कुर्वतां भुक्तिमुक्तिप्रदं तं, नमामी ।। 5 ।।

अनेकाश्रुतातक्र्यलीला विलासैः, समाविष्कृतेशानभास्वत्प्रभावम् ।

अहंभावहीनं प्रसन्नात्मभावं, नमामी ।। 6 ।।

सताः विश्रमाराममेवाभिरामं सदा सज्जनैः संस्तुतं सन्नमद्घिः ।

जनामोददं भक्तभद्रप्रदं तं, नमामी ।। 7 ।।

अजन्माघमेकं परं ब्रहृ साक्षात्स्वयं संभवं राममेवावतीर्णम् ।

भवदर्शनात्संपुनीतः प्रभोडहं, नमामी ।। 8 ।।

श्री साईशकृपानिधेडखिलनृणां सर्वार्थसिद्घिप्रद ।

युष्मत्पादरजः प्रभावमतुलं धातापि वक्ताडक्षमः ।।

सद्घक्त्या शरणं कृतांजलिपुटः संप्रापितोडस्मि प्रभो,

श्रीमत्साईपरेशापादकमलात्रान्यच्छरण्यं मम ।। 9 ।।

साईरुपधरराघवोत्तमं, भक्तकामविबुधद्रुमं प्रभुम ।

माययोपहतचित्तशुद्घये, चिंतयाम्यहमहनिशं मुदा ।। 10 ।।

शरत्सुधांशुप्रतिमप्रकाशं, कृपापात्रं तव साईनाथ ।

त्वदीयपादाब्जमसमाश्रितानां स्वच्छायया तापमपाकरोतु ।। 11 ।।

उपासनादैवतसाइनाथ स्तैर्मयो-पासनिना स्तुतस्त्वम ।

रमेन्मनो मे तव पादयुग्मे, भृडो, यथाब्जे मकरंदलुब्धः ।। 12 ।।

अनेकजन्मार्जीत-पापसंक्षयो, भवेद्घवत्पादसरोजदर्शनात् ।

क्षमस्व सर्वानपराधपूंजकान्प्रसीद साईश गुरो दयानिधे ।। 13 ।।

श्री साईनाथचरणामृतपूतचित्तास्तत्पादसेवनरताः सततं च भक्त्या ।

संसारजन्यदुरतौधविनिर्गतास्ते कैवल्यधाम परमं समवाप्नुवन्ति ।। 14 ।।

स्तोत्रमेतत्पठेद्घक्त्या यो नरस्तन्मनाः सदा ।

सदगुरोः साईनाथस्य कृपापात्रं भवेद् ध्रुवम ।। 15 ।।

साइनाथकृपास्वर्दुसत्पघकुसुमावलिः ।

श्रेयसे च मनःशुध्यै प्रेमसूत्रेण गुंफिता ।। 16 ।।

गोविंदसूरिपुत्रेण काशीनाथा भिधायिना ।

उपासनीत्युपाख्येन श्री साईगुरवेडर्पिता ।। 17 ।।

श्री गुरुप्रसाद-याचना-दशक,

रुसो मम प्रियांबिका, मजवरी पिताही रुसो ।

रुसो मम प्रियांगना, प्रियसुतात्मजाही रुसो ।।

रुसो भगिनि बंधुही, श्व्शुर सासुबाई रुसो ।

न दत्तगुरु साइ मा, मजवरी कधींही रुसो ।। 1 ।।

पुसो न सुनबाई त्या, मज न भ्रातृजाया पुसो ।

पुसो न प्रिय सोयरे, प्रिय सगे न ज्ञाती पुसो ।।

पुसो सुहृद ना सखा, स्वजन नाप्तबंधू पुसो ।

परी न गुरु साइ मा, मजवरी कधींही रुसो ।। 2 ।।

पुसो न अबला मुलें, तरुण वृद्घही ना पुसो ।

पुसो न गुरु धाकुटें, मज न थोर साने पुसो ।।

पुसो नच भलेबुरे, सुजन साधुही ना पुसो ।

परी न गुरु साइ मा, मजवरी कधींही रुसो ।। 3 ।।

रुसो चतुर तत्ववित्, विबुध प्राज्ञ ज्ञानी रुसो ।

रुसोहि विदुषी स्त्रिया, कुशल पंडिताही रुसो ।।

रुसो महिपती यती भजक तापसीही रुसो ।

परी न गुरु साइ मा, मजवरी कधींही रुसो ।। 4 ।।

रुसो कवि ऋषी मुनी, अनघ सिद्घ योगी रुसो ।

रुसो हि गृहदेवता, नि कुलग्रामदेवी रुसो ।।

रुसो खल पिशाच्चही, मलिन डाकिनीही रुसो ।

न दत्तगुरु साइ मा, मजवरी कधींही रुसो ।। 5 ।।

रुसो मृग खग कृमी, अखिल जीवजंतू रुसो ।

रुसो विटप प्रस्तरा अचल आपगाब्धी रुसो ।

रुसो ख पवनाग्नि वार अवनि पंचत्तवें रुसो ।

न दत्त गुरु साइ मा, मजवरी कधींही रुसो ।। 6 ।।

रुसो विमल किन्नरा अमल यक्षिणीही रुसो ।

रुसो शशि खगादिही, गगनि तारकाही रुसो ।।

रुसो अमरराजही अदय धर्मराजा रुसो ।

न दत्त गुरु साइ मा, मजवरी कधींही रुसो ।। 7 ।।

रुसो मन सरस्वती, चपलचित्त तेंही रुसो ।

रुसो वपु दिशाखिला कठिण काल तोही रुसो ।।

रुसो सकलविश्वही मयि तु ब्रहृगोलं रुसो ।

न दत्त गुरु साइ मा, मजवरी कधींही रुसो ।। 8 ।।

विमूढ़ म्हणुनी हंसो, मज न मत्सराही डसो ।

पदाभिरुचि उल्हसो, जननकर्दमीं ना फसो ।।

न दुर्ग धृतिचा धसो, अशिवभाव मागें खसो ।

प्रपंचि मन हें रुसो, दृढ विरक्ति चित्तीं ठसो ।। 9 ।।

कुणाचिहि घृणा नसो, न च स्पृहा कशाची असो ।

सदैव हृदयीं वसो, मनसि ध्यानिं साई वसो ।।

पदीं प्रणय वोरसो, निखिल दृश्य बाबा दिसो ।

न दत्त गुरु साइ मा, मजवरी कधींही रुसो ।। 10 ।।

पुष्पांजली,

ऊँ यज्ञेन यज्ञमयजंत देवास्तानि धर्माण प्रथमान्यासन् ।

ते ह नाकं महिमानः सचंत यत्र पूर्वे साध्या संति देवाः ।।

ऊँ राजाधिराजाय प्रसहृसाहिने नमो वयं वैश्रवणाय कूर्महे ।

स मे कामान्कामाय महृं कामेश्वरो वैश्रवणो दधातु ।

कुबेराय वैश्रवणाय महाराजाय नमः । ऊँ स्वस्ति ।

साम्राज्यं भौज्यं स्वाराज्यं वैराज्यं पारमेष्ठयं राज्यं महाराज्यमाधिपत्यमयं समंतपर्यायी स्यात्सार्वभौमः सार्वायुष आंतादापरार्धात् पृथिव्यै समुद्रपर्यताया एकराळिति ।

तदप्येष श्लोकोडभिगीतो मरुतः परिवेष्टारो मरुत्तस्यावसन्गृहे ।

आविश्रितस्य कामप्रेर्विश्वेदेवाः सभासद इति ।।


करचरणकृतं वाक्कायजं कर्मजं वा श्रवणनयनजं वा मानसं वाडपराधम् ।

इन हाथ-पैर के कॄत्य से, या वाणी-शशीर् के कर्म से, य सुनने-देखने से,या मन से, या कोई अन्य अपराध

विदितमविदितं वा सर्वमेतत्क्षमतस्व जय जय करुणाब्धे (श्रीप्रभो साईनाथ) ।।1 ।।